سلام، . . . . وبلاگ بسار زيبايي دارين

آنکس را ميستايم که ستايش گويندگان،تا آخرين حد مبالغه،وصف کمالش را کفايت نکند و روزي خوران از شمردن نعمت بي پايانش عاجز باشند و هر چه بکوشند يک از هزار آن را سپاس نتوانند.وه! چه پايگاه بلندي که افکار دور انديش در پيرامون آن نگردد،چه اقيانوس ژرفي که غواص خرد بازيچه کوچکترين موجش گردد،همي شنا کند و در جزر و مد آن درياي بيکران بي اختيار بدينسوي و بدانسوي رود،ولي سر انجام همچون دسته اي خاشاک تسليم تلاطم امواج شود،دستي تهي بساحل آورد و اندامي سخت خسته و فرسوده بکنار کشد.

شاد و بهاري باشين جهان