|
پرواز تا اوج 
|
ای خداوند قابل التوبات! از بنده مدام شکستن واز تو پیوسته بستن.از بنده مستمر گسستن واز تو باز پیوستن. این چه قاعده ی غریبی است در عالم که معشوق ،ناز عاشق را می کشد، محبوب به دنبال محب می افتد وکریم در پی سایل می دود؟ چگونه است که آغوش پذیرش تو،گشاده تر از پای رجعت ماست؟ ما را از این همه غفلت نجات بخش. مریز آبروی سرازیر ما را به ما باز ده نان و انجیر ما را خدایا!اگر دستبند تجمل نمی بست دست کمان گیر ما را کسی تا قیامت نمی کرد پیدا از آن گوشه ی کهکشان تیر ما را
[ چهارشنبه 87/4/26 ] [ 12:24 صبح ] [ parande ]
[ نظر ]
|
درباره وبلاگ  نگارا روز و شب در بند آنم که از یادت دمی غافل نمانم نمی خواهم ولی از روی عادت به غفلت نامت آید بر زبانم خدایا از کرم دستوریم ده که گویم نام تو جانی فشانم |
| [قالب وبلاگ : سیب تم] [Weblog Themes By : SibTheme.com] |
