قرار گرفته،ارزش آزادی است….

«رهایی از هرتقیید و تعهدی»است و این آزادی که ما می گوییم

نیز « آزادی از هر تعلقی »است تفاوت در آنجا است که

 ما حقیقت انسان را در خلیفه اللهی او می جوییم و

بنابر این «انسان کامل»و «عبد الله »را مشترک معنوی

می دانیم، اما آنان بندگی خدا را نیز از خود بیگانگی می دانند.

 در این صورت اگر برای بشر قایل به حقیقتی فردی یا جمعی

 نباشندکه با رهایی از تقییدات وتعهدات به آن رجوع کند،

در واقع انسان را به خلأ احاله داده اند و به «هیچ» و

چه تفاوتی می کند که این یک «هیچ فلسفی» باشد و یا یک «هیچ حقیقی».

 انسان امروز این محال را تجربه کرده است

آنچه او از خود به مثابه انسان می شناسد« محال حقیقی»

است و آن سان که او به مثابه انسان می خواهد زیست کند،

 باز هم «محال حقیقی» است. چگونه می توان انسان بود و

چون حیوان زیست؟ چگونه می توان خلیفه الله بود و خود را

از جرگه حیوانات محسوب داشت؟ انسان امروز بر یک« فریب عظیم »

می زیدوبزرگترین نشانه این حقیقت آن است که خود از این فریب

غافل است،می انگارد که آزاد است،اما از همه ی ادوار حیات

خویش در بند تر است،می انگارد که فکر روشنی دارد،اما از همه ی

 ادوار حیات خویش در ظلمت بیشتری گرفتار است.