خدایا

ایستاده ام زیر آسمان تو تا باریدن دلم راشاهد باشم,

دو دل بودم که بیایم یا نه ؟

یک دلم را گذاشتم پایین پایین

اما چشم به راه ,آن یکی دلم را که مهرش کرده ام برای حریم رویایی تو

گرفته ام به انگشت و آمده ام به نزدت

ای هستی من

حال ایستاده ام اینجا زیر آسمان تو, می دانم حتی اگر به آهستگی بال زدن سنجاقک ها سلام کنم ,می شنوی

وهمین برایم کافی است

حال بگذار آغاز کنم گریستن را .......

وبگویم آن پایین ,وقتی یک قدم از تو فاصله می گیرم ,

چقدر زود گلدان احساسم پژمرده می شود وبرگ هایش می ریزد .

بگذار اعتراف کنم به آن روزهایی که فراموش کردم خالق تمام زیباییها تویی.

بگذار اعتراف کنم به روز هایی که از قبله ی همیشه سبز تو فاصله می گرفتم

و بگذار اعتراف کنم به روزهایی که خواب غفلت نمی گذاشت که با تو بگویم

ای معشوق جان ای مهربان ترین مهربانان

صدای دلم را بشنو

بشنو که به تو محتاجم ودل به حریم رویاییت سپرده ام

به درگاهت آمده ام تا فقر و درماندگی ام را نزدت بگذارم

و قلبم را قربانی عشق پاکت سازم.

قبل از آنکه به طاعتم امیدوار باشم به آمرزش تو دل بسته ام

چرا که می دانم مهربانی و آمرزشت, از تمام گناهانم بیشتر است .

خدایا! خدای خوبم دست تمنا و قلب چاک خورده ام را به نزدت آورده ام که فقط بگویم

خدایا,من به تو محتاجم.....